43 rozdział "On jest wolny, to nie jest normalne!"

- Dlaczego nie powiedziałeś nic Ponchowi?- Any i Ucker powoli szli w stronę Chrisa.- Do czego dążyłeś? Teraz to mówisz?

- Valeria powiedziała że powie mu o tym w odpowiednim momencie.

- Poncho jest dobrym człowiekiem, ale to będzie trudne do wybaczenia- Ucker

- Co chcesz żeby sie stało, mów, mów!- Any

- Chcesz żebyśmy milczeli po tym jak mu o tym nie powiedziałeś?- Ucker- On cię zabije i potnie na kawałeczki

- Właśnie! Musisz z nim pogadać w tej chwili.- Any

- Pomyśl o konsekwencjach!- Ucker.

- Jeżeli mu o tym powiem zapyta czemu wcześniej mu nie powiedziałem- Chris

- Co, chcesz żebyśmy mu mu to powiedzieli? Ty mu powiesz i on cię zabije, będziesz w kawałeczkach.- Ucker

- Musisz mu to powiedzieć teraz, nie zdajesz sobie z tego sprawy, musisz z nim pogadać, już!- Any

- Tak, porozmawiaj z nim- Ucker

- No dobrze jutro zaproszę go na obiad

- Nie jutro, dzisiaj!- Any

- Wydaje mi się, że jeżeli powiem mu jutro...

- Co?!- Any

- Dobrze, ale przysięgnijcie, że nie powiecie nic dziewczynom, proszę!

- Obecuję.- Ucker

- ... Ja oczywiście też, nic im nie powiem.- Any

- Co!? Nie mogę uwierzyć, że Chris nic mu jeszcze nie powiedział!- May

- Tak, Valeria cały czas go oszukiwała, a Poncho o niczym nie wiedział.- Any

- Cholerka, jaki zły plan dla Poncho...- Dul- Any teraz kiedy Poncho się dowie na pewno pośle ją do diabła, a ty możesz się za niego wziąć

- Jak możesz cieszyć się z niepowodzenia naszego brata!- Any- A jeśli jej wybaczy?

- Jasne, że nie- Dul.

- Jasne że nie- May

  Chris razem z Ponchem jest w mieszkaniu dziewczyn. Sprawdzają pracę robotników.

- Jasne, że jej wybaczę- Poncho.

- Na pewno?

- Tak, wiem że Valeria jest w porządku

- Nie wkurzasz się że nie powiedziałem ci wcześniej?

- Nie, ważne że teraz mi powiedziałeś.

- Prawda?

- Jeszcze jedna sprawa, dziewczyny o tym wiedzą?

- Nie

- Oby

- Wiesz jakie one są od razu by plotkowały. Dobrze, że teraz mi powiedziałeś, że miałeś terapię u Valerii. Pójdę zobaczyć im jak idzie w malowaniu, ok?

- Ok.

- Co mam zrobić, muszę powiedzieć mu prawdę, będzie żył z rogami, a to nie jest łatwe...- Chris zwrócił się do jednego z robotników.

- Spójrz Any, nie czuj się winna teraz Poncho będzie wolny- Mówiła Dul grając na playstation.

- Nie

- Dobrze, ale najważniejsze, że będzie wolny i nie będzie problemu. - Mówiła coraz mocniej naciskając na przyciski. -Umieraj!!!

- To właśnie jest problem. Ty nic nie rozumiesz! Będzie wolny!

- Umieraj przeklęty! Umieraj! Any wciąż widzisz problemy, jesteś szalona.

- Nie jestem, zrozum jedną rzecz, wszystko było dobrze, bo on miał narzeczoną, a ja miałam chłopaka.

- Dalej masz.

- Nie ważne. Teraz powinnam być spokojna, ale w tym wypadku moja głowa nie potrafi być spokojna, bo on jest wolny, to nie jest normalne!

- To dobrze. Umieraj!- Na ekranie pokazała sie krew.

- Ajj... Co to jest?

- Hehe.

- Nie powiesz nic Valerii?- Spytał Chris Poncha nadzorującego pracę malarza.

- Nie

- Ale dlaczego? Ona cię okłamuje.

- Bo ona mnie nie okłamała ponieważ jej o to nie pytałem.

- Nie pytałeś, ale cię okłamała!

- Okej Chris barodzo kocham Valerię ona jest miłością mojego życia i jest osobą  z którą chce mieć dzieci.

- Ale czy to nie za szybko?

- Słuchaj kochamy się i dlatego chcemy mieszkać razem- Poncho poszedł.

- Ludzie!- May przyszykowała obiado-kolację [była 16 godzina ;) ] - Jedzenie!- Przybiegli Ucker i Dul.- Witamy mam nadzieję że spodoba wam się posiłek.- Mówiła May w ubraniu kucharza.- Ponieważ dziś jest specjalny dzień powiem wam gdzie usiąść ok?- W tym czasie przybiegła Any- Any chodź, ty pierwsza, tutaj, siadaj.- May odsunęła jej główne krzesło. Any usiadła.

- Dul,Ty tutaj, proszę.- May odsunęła krzesło przy Any po jej lewej stronie.

- Dziękuję szefie.- Dul usiadła.

- Ucker, Ty usiądziesz tutaj, proszę, dziękuję- May wskazała na miejsce na przeciwko Any. Ucker usiadł.

- Mam nadzieję, że wam będzie smakować.- May usiadła przy Dul.

- Mmmm... Mam lepszy pomysł, Ucker zamieńmy się miejscami, chodź tutaj.- Powiedziała May. Ucker posłuchał. Dul rzuciła mu krzywe spojrzenie. - Smacznego mam nadzieję, ze będzie wam smakować. - Przyszli Poncho i Chris- Cześć jak dobrze, że przyszliście, Chris siadaj to twoje miejsce- May wskazała na miejsce na którym przed chwilą siedziała. Chris usiadł.

- Jak dobrze, bo jestem głodny...- Poncho.

- Najpierw muszę powiedzieć Ci coś ważnego , poczekajcie chwilę, Poncho chodź tutaj- May złapała go za rękę i zaprowadziła do kuchni.

- Powiedziałeś mu?- Any spytała szeptem Chrisa.

- Nie, jest tak zdenerwowany tym, że zamieszka z Valerią, że nie mogłem mu powiedzieć.

- Później będzie gorzej!- Ucker

- On nie może z nią tak żyć- Dul

- Albo ty mu powiesz, albo Dul- Any

- Dlaczego ja? Niech mu powie May albo ktoś inny.

- O czym mówisz?- Poncho

- Chris chce ci coś powiedzieć- Dul

- Ja?- Chris

- Tak on chce ci coś powiedzieć- Any

- Co?- Poncho

- ... y... Valeria Cię zdradza- Wydusił Chris.

- Naprawdę?- Poncho. Wszyscy mieli miny jakby chcieli powiedzieć "Niestety Poncho to prawda..." - Jeżeli tak przykro mi- Poncho wziął tacę z jedzeniem i zaniósł do swojego pokoju.